viernes, 30 de abril de 2010

!Qué pena!

Ésta porque é primavera:




Un alumno es rechazado por los compañeros de clase:

- ...Yo estoy en un frente y ellos en otro (moviendo las manos como si me estuviera contando una película).
- ¿Puede ser porque vienes de otro colegio y no te conocían?.
- ...(gesto de escepticismo, como: puede ser pero lo dudo)
- ¿Por qué te cambiaste de colegio?
- Estaba viejo, tenía unas grietas así... Y también tenía goteras
- Bueno, ¿seguro que te fuiste porque estaba viejo?
- Y roto, cuando entré de pequeño, era nuevo pero...
- No puedo creer que te fueras porque el colegio estaba viejo o roto
- Y los chavales eran un poco picajosos
- ¿En qué sentido?
- Mira (otra vez los gestos de las manos): Yo estaba aquí, yo soy un frente, ellos están aquí, son otro frente.



Orientación en 3º ESO para elección de materias en 4ºESO. Test de intereses profesionais:

- Tedes que ler esas frases e puntuar entre 1 e 5 según si vos agrada moito (5) ou non vos agrada nada (1) (o un en ESO é un cero) e para aclarar máis dígolles, que é como poñer notas sólo que en vez de poñer de 1 a 10, poñemos de 1 a 5, por exemplo, facer análisis clínicos... , non me gusta nada, pois poño un 1, ou bueno sí, gústame un pouco, póñolle un 3.

Todos en silencio van poñendo números, de repente escóitase a M. con acento de moita tristeza:

- !Ai profe! que pena me estou dando, só poño uns, non hai nada que me guste.



Esta son eu, a penas unha sombra:


sábado, 24 de abril de 2010

La pakistaní



Cuando empezamos a trabajar en los centros, a los orientadores nos llamaban pakistanís contracción de “¿para qué están?”, a mi me lo dijeron como un chiste miles de veces.

No dan clase, no ponen notas, tampoco se van a ocupar de los deficientes ni de los indisciplinados…

Pusieron un orientador en cada centro como quien pone una bola negra en una partida de billar que se juega a varias bandas: alumnos, padres, profesores, Inspección, equipos directivos…

Yo creo que se inspiraron en el monigote que tienen los japoneses en la salida de las fábricas para que los obreros con guantes de boxeo descarguen sus frustraciones.

Antes de eso, los pedagogos ni siquiera teníamos esa salida laboral. ¿Para qué se van a necesitar licenciados en ciencias de la educación? ¿qué tiene eso que ver con educar?.

Tampoco las autoridades educativas se matan por pedirnos nuestra opinión y cambian las leyes para no tener que cambiar nada en la realidad de la enseñanza.

Realidad que no gusta a los profesores, por supuesto tampoco a los alumnos aunque por distintas razones, y que es indiferente en el mejor de los casos para los padres.

Aún así…

Miles de profesores luchan contra los elementos para conseguir inculcar un poco de cultura y unos valores en las mentes infantiles. A veces, sin ver a los mismos alumnos más que dos o tres horas a la semana.

Miles de alumnos se esfuerzan por aprobar una cantidad ingente de asignaturas (llegan hasta 12 en ESO) todas con su carga teórica, sus exámenes, trabajos para casa, recuperaciones.

Miles de padres se esfuerzan por colaborar con los profesores, asisten a hablar con los tutores, se organizan en asociaciones.

Y un orientador por centro se esfuerza por cumplir todas las funciones que se les asignan tan dispersas y en tantos campos que no es de extrañar que nadie sepa para qué estamos aquí.

En medio de esta vorágine de profesores cambiando de una a otra clase a golpe de timbre cada 50 minutos, corrigiendo ingentes cantidades de ejercicios, asistiendo a cursos de los que después no se puede aplicar en las aulas más que un mínimo de lo que se aprendió, luchando con alumnos cuyos intereses van por otro lado, con grandes diferencias en aptitudes, motivaciones, intereses…

Necesitan de todo y les mandan orientadores. ¿Nos puede extrañar que se pregunten para que estamos aquí?

Bueno a veces también nosotros nos lo preguntamos.

En esos momentos en que hasta tú te preguntas para que estaremos ahí, siempre recuerdo a un profesor que nos decía que la habilidad más importante a desarrollar en un orientador es la de escuchar.

¿Estaremos ahí para escuchar?

¿Servirá de algo?

¿Será muy iluso pretender que este blog sirva para escuchar a la comunidad educativa?

Con este propósito iniciamos esta derrota, quizá en las dos acepciones de la palabra.

A ver adónde nos lleva.

lunes, 19 de abril de 2010

Profe,¿dónde puedo comprar un frasco pequeñito?



- Pero bueno, otra vez por aquí.
- Es que queremos que nos hagas un test de inteligencia.
- Buenas sois, ¿qué clase os estais soplando?
- ...
- !Home, e ti tamén J.A.!
- Eu veño a rematar o barco...
- ¿Sabes? El otro día te dije que quería entrar en un grupo, pues me pidieron para entrar en uno.
- ¿Y qué haces en el grupo J.?
- Canto y toco la guitarra.
- ¿Componéis o hacéis versiones?
- De momento hacemos versiones, otro chico canta en inglés y yo las otras canciones, las que canta una chica.
- ¿Dónde ensayáis?
- En la casa de la juventud
- Y tú, A., ¿tocas algún instrumento?
- La flauta y también sé tocar la pandereta.
- A min o que me gusta é a gaita.
- Pois o outro día cando estiveron os gaiteiros non te vin moi entusiasmado
- Si, gustáronme moito
- Por certo, profe, teño que preguntarche algo, teño unha amiga que falsificou as notas, puxo que suspendeu 5 e suspendeu 8, e agora a nai ven falar co titor, e non sabe que facer para que non se entere a súa nai.
-¿ E merécelle a pena falsificar as notas por iso? A nai enfadarase o mesmo si son 5 que si son 8 ¿non?
- Non, por 5 non lle pasa nada, e por 8 quítanlle todo, móbil, ordenador...
- Carai, pois 5 suspensos...
- Pero es que su madre es muy rara, después de tener un coma etílico el pasado fin de semana, este sábado le pregunté si iba a la fiesta y dijo que sí
- ¿Y fue? (pregunta J.)
- Que si tía, claro que fue.
- ¿Coma etílico? Non sería tal.
- ¿Que non? Se quedou durmida na ambulancia.
- Home, eu tamén me quedo durmido cando me emborracho.
- ¿Pero ti emborráchaste? (la profe ingenua)
- Cando vou de botellón.
- !Ah! pues yo hace tres años que no voy de botellón.
- !Ah! ¿No? ¿Y en tu cumpleaños?
...
...



-¿Profe, dónde puedo comprar un frasco pequeñito?
- ¿Y para qué lo quieres?
- Es que estoy preparando el regalo para mi madre
- y ¿qué le regalas?
- Ya llevo gastado 70 euros.
-!!
- Le preparo una sorpresa para el día de la madre, cuando llegue de trabajar: la habitación a oscuras, un camino con velas, cada una ya me cuesta 1 euro, una tarjeta que pone mamá te quiero mucho, una foto...





jueves, 15 de abril de 2010

Déixame saír

Entramos no departamento de orientación









Quero presentarvos aos meus rapaces, son mariñeiros, pintores, carpinteiros, electricistas, son traballadores...



Abúrrense nas clases...



E, como molestan na clase, mándanos á “aula de convivencia” !bonito eufemismo! (boto un pouco de menos cando as cousas chamábanse polo seu nome, e un aula de castigo era iso, un aula de castigo).



- A ver, J. M. fai os exercicios que che mandou a profe
- !Boo! estou cansado
- …
- ¿Déixasme saír ao baño?
- Non
- Despois non me vai dar tempo a coller o bus
- …
- ¿Déixasme saír antes de que soe o timbre?
- Non
- Vou perder o bus…
- Non me importa
- ¿Tes coche?
- Si, je je, pero non te levo
- …
- …
- Esta tarde vou botar patacas
- ¿Ónde?
- Na miña finca
- Si pero ¿ónde está a túa finca?
- En Oleiros
- Son boas as patacas de Oleiros
- Siii
- …
- Profe,déixame saír antes porfa
- Non. Bueno, si me traes dous quilos de patacas
- Si (rápido e rotundo)
- Ja ja ja…